Давайце берагчы сваіх дзяцей!
Чым можна вымераць чалавечае жыццё, якія паказчыкі і лікавыя эквіваленты для гэтага падыходзяць? Вызначана, дадзеныя здагадкі не разважлівыя, асабліва ў дачыненні да жыцця дзіцяці. Але разам з тым, бестурботныя бацькі ўсё таксама пакідаюць сваё дзіця сам-насам са сваімі гульнямі, якія, часцяком, не так ужо і бяспечна, як хацелася б. Дзеці, якія жывуць у горадзе, больш схільныя бацькоўскага кантролю, чым тыя, хто пражывае на сяле. Пра гэта нам кажа афіцыйная статыстыка: Дзіцячая гібель ад пажараў на вёсцы ў 4,6 разоў больш у параўнанні з горадам.
Здавалася б, з гэтага ідуць толькі адна выснова: дзеці, якія пражываюць у сельскай мясцовасці, у большай ступені схільныя ўздзеянню разнастайных небяспек, чым гараджане. Аднак, згодна з яшчэ аднаго пункта статыстычных даследаванняў утворыцца наступная карціна: за апошнія 10 гадоў 99,2% (272 выпадкі) ад агульнай колькасці загінулых дзяцей загінулі ў жыллёвым фондзе. Адзіны выпадак, калі дзеці пацярпелі ад пажару па-за жылля, зарэгістраваны ў 2010 годзе, значыць, справа не ў тым, што дзеці знаходзяцца ў вёсцы ці ў горадзе, справа ў кантролі з боку бацькоў: пік дзіцячай гібелі прыпадае на перыяд з 12 да 18 гадзін, калі магчымасць кантролю з боку бацькоў як за паводзінамі дзіцяці, так і за станам яго бяспекі ніжэй. Менавіта таму за апошнія 10 гадоў максімальную колькасць пажараў адбылося па прычыне дзіцячага свавольства з агнём — 43,4%. Збіраючы ўсе лічбы і факты разам становіцца відавочна, што слабы бацькоўскі кантроль дае свой плён, на жаль адмоўныя. дзеці ствараюць уласны свет гульняў і ілюзій, у якім агонь толькі сябар. Але менавіта пра тое, што ён можа стаць і ворагам бацькі павінны нястомна паўтараць дзіцяці. Акрамя тых, якія не чуюць заклікаў МНС аб бяспецы сваіх дзяцей, хацелася б нагадаць, што ў Крымінальным кодэксе Рэспублікі Беларусь ёсць артыкул 159 «пакіданне ў небяспецы»: ч. 2 свядомае пакіданне без дапамогі асобы, якая знаходзіцца ў небяспечным для жыцця стане, і пазбаўленага прыняць меры да самазахавання па малалецтве, старасці, захворванні або з прычыны сваёй бездапаможнасці, у выпадках, калі вінаваты меў магчымасць аказаць пацярпеламу дапамогу, і быў абавязаны пра яго клапаціцца, -. караецца арыштам або абмежаваннем волі на тэрмін да 2-х гадоў; ч.3. Заведамае пакіданне ў небяспецы, здзейсненае асобай, якое само па неасцярожнасці ці з ускосным намерам паставіла пацярпелага ў небяспечнае для жыцця або здароўя стан, караецца арыштам на тэрмін да б месяцаў або пазбаўленнем волі на тэрмін да 3-х гадоў.
Беражыце сябе і сваіх дзяцей!
Інспектар ДПіВА Магілёўскага РАНС Папоў І.Ю.